همانطور که شایسته سالاری یعنی انتخاب آدم یا سازمانی که قابلیت‌های لازم برای انجام کاری را دارد؛ ارزش‌های پدیدارنت هم برای محقق شدن، نیاز به قابلیت‌هایی دارند که ما به عنوان شایستگی‌های پدیدارنت از آن‌ها یاد می‌کنیم. دیالوگ، طراحی، انجام و دیسیپلین شایستگی‌های پدیدارنت هستند.

دیالوگ شامل سه‌ضلع به‌هم پیوسته گفت خنثی، شنود موثر و سنتز ایده‌هاست. منظور از گفت خنثی و شنود موثر، این است که هر گونه بافتمان را کنار بگذاریم تا بتوانیم منظور اصلی طرف مقابل را متوجه شویم و به مرحله سنتز ایده‌ها برسیم. منظور از سنتز ایده‌ها، ویرایش و تکمیل نظرات در خصوص صحبت‌های صورت گرفته است. در سنتز، عموما چیز جدیدی خلق می‌شود و ما را به نقطه اوج دیالوگ می‌رساند. همین شایستگی، امکان همکاری پدیدارنت با دیگران را فراهم می‌کند.
طراحی به معنای ساختاردهی به مسئله، پردازش ایده و تفصیل جزئیات است. طراحی یعنی چطور از نیازمندی‌ها و خواسته‌های متنوع و بعضا متعارض، به یک راه‌حل یکپارچه واحد برسیم. شایستگی طراحی، امکان حل مسئله را برای ما پدید می‌آورد.

انجام سومین شایستگی پدیدارنت به معنای تکاپوی آغازگرانه، پیگیری مسیرهای فعال و تمام کنندگی است. نگاه ما در پدیدارنت به انجام، متمایز است. قابلیت انجام، عینیت بخشی به چیزی است که در ذهن شماست و قصد دارید پدید بیاورید. انجام برای ما امکان خلق نتیجه فراهم می‌آورد.